ŞARKI
1. Divan edebiyatına Türklerin kazandırdığı bir nazım şeklidir.
2. Dörder dizelik bentlerden oluşur.
3. Bestelenmek için yazıldığından birim sayısı 2-5 arasındadır.
4. Aruz ölçüsüyle yazılır.
5. Şarkıda bazı dizeler aynen tekrarlanır. Bu tekrarlanan dizelere nakarat denir.
6. Kafiye dizilişleri şöyledir:
aaaA, bbbA, cccA...
aAaA, bbbA, cccA...
7. Şair mahlasını genellikle son beyitte söyler.
8. Bestelenip geniş halk kitlelerine yayılacağı düşünüldüğünden sade bir dille kaleme alınmışlardır.
9. Daha çok aşk, sevgili, içki ve eğlence temaları işlenmiştir.
TERKİB-İ BENT
Gazel biçiminde kafiyelenmiş 5-10 beyitlik şiir parçalarının vasıta beyiti denilen beyitlerle birbirine bağlanması suretiyle oluşturulmuş nazım şeklidir.
1. Gazel biçiminde kafiyelenmiş her bir bölüme hane veya terkiphane denir.
2. Vasıta beyti terkiphane ile kafiyeli değildir. Bu beyit kendi içinde kafiyelidir.
3. Her bentte aynı vasıta beyti kullanılırsa buna terci-i bent denir.
4. Genelde 5-12 bent arasında yazılırlar.
5. Çoğunlukla dini, tasavvufi, felsefi düşünceler gibi temalar işlenmiştir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder